Οι γρήγοροι ρυθμοί αστικοποίησης και εκβιομηχάνισης των Ευρωπαϊκών χωρών, μετά τη διάσπαση της φεουδαρχικής κοινωνίας, είχε ως αποτέλεσμα μια σειρά ραγδαίων εξελίξεων σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμικό επίπεδο. Οι έντονες οικονομικές ανακατατάξεις οδήγησαν σε σημαντική πτώση του βιοτικού επιπέδου ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού. To γεγονός αυτό είχε ως επακόλουθο την έκρηξη και εξάπλωση διαφόρων επαναστατικών κινημάτων με κοινωνικά αιτήματα, με αποκορύφωμα τη Γαλλική Επανάσταση του 1789, γεγονός που θα οδηγήσει στη διάδοση των ιδεών της ελευθερίας και της ισότητας.
Ο ρομαντισμός είναι ένα από τα σημαντικότερα πνευματικά και καλλιτεχνικά κινήματα όλων των εποχών. Γεννήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα έως τα μέσα του 19ου. Εκδηλώθηκε και κυριάρχησε στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία, στην Αγγλία, τη Γερμανία και τη Γαλλία. Με κάποια καθυστέρηση εμφανίζεται και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
Κύριο χαρακτηριστικό του ρομαντισμού αποτελεί η έμφαση στην πρόκληση ισχυρής συγκίνησης μέσω της τέχνης καθώς και η μεγαλύτερη ελευθερία στη φόρμα, σε σχέση με τις περισσότερο κλασσικές αντιλήψεις. Στον ρομαντισμό, κυρίαρχο στοιχείο είναι το συναίσθημα αντί της λογικής. Αμφισβητεί το κλασσικό και την παράδοση και στη θέση αυτών τοποθετεί το συναίσθημα, την φαντασία, το απόλυτο και το υπερβολικό, το συγκινησιακό και το ιδανικό. Ακόμα υπάρχει διάχυτη νοσταλγία για τα περασμένα όχι όμως για το κλασσικό παρελθόν.
Κάποια από τα χαρακτηριστικά του Ρομαντισμού είναι: το απόλυτο, το συγκινησιακό, το ιδανικό και το υπερβολικό. Η επιστροφή στη φύση και στο παρελθόν. Νοσταλγία για τα περασμένα. Μελαγχολική διάθεση. Τάση για το παράδοξο, το υπερφυσικό και το εξωτικό, το μυστηριώδες, το όνειρο, το ασαφές και το συγκεχυμένο.
Η θεματογραφία του Ρομαντισμού εστιάζει κυρίως στον Έρωτα ( μελαγχολικός ή καταδικασμένος) στον Θεό και στη φύση. Έχουμε χρήση υποβλητικών σκηνών (τάφοι) αλλά και νυχτερινά φεγγαρόλουστα τοπία.
Ο Ελληνικός Ρομαντισμός κυριαρχεί ανάμεσα στα χρόνια 1830-1880. Κύριοι εκπρόσωποι: 1. Παλαιά Αθηναϊκή Σχολή ή Φαναριώτες (1830-1850) και 2. Επτανησιακή Σχολή.
Ο ρομαντισμός είναι ένα από τα σημαντικότερα πνευματικά και καλλιτεχνικά κινήματα όλων των εποχών. Γεννήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα έως τα μέσα του 19ου. Εκδηλώθηκε και κυριάρχησε στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία, στην Αγγλία, τη Γερμανία και τη Γαλλία. Με κάποια καθυστέρηση εμφανίζεται και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
Κύριο χαρακτηριστικό του ρομαντισμού αποτελεί η έμφαση στην πρόκληση ισχυρής συγκίνησης μέσω της τέχνης καθώς και η μεγαλύτερη ελευθερία στη φόρμα, σε σχέση με τις περισσότερο κλασσικές αντιλήψεις. Στον ρομαντισμό, κυρίαρχο στοιχείο είναι το συναίσθημα αντί της λογικής. Αμφισβητεί το κλασσικό και την παράδοση και στη θέση αυτών τοποθετεί το συναίσθημα, την φαντασία, το απόλυτο και το υπερβολικό, το συγκινησιακό και το ιδανικό. Ακόμα υπάρχει διάχυτη νοσταλγία για τα περασμένα όχι όμως για το κλασσικό παρελθόν.
Κάποια από τα χαρακτηριστικά του Ρομαντισμού είναι: το απόλυτο, το συγκινησιακό, το ιδανικό και το υπερβολικό. Η επιστροφή στη φύση και στο παρελθόν. Νοσταλγία για τα περασμένα. Μελαγχολική διάθεση. Τάση για το παράδοξο, το υπερφυσικό και το εξωτικό, το μυστηριώδες, το όνειρο, το ασαφές και το συγκεχυμένο.
Η θεματογραφία του Ρομαντισμού εστιάζει κυρίως στον Έρωτα ( μελαγχολικός ή καταδικασμένος) στον Θεό και στη φύση. Έχουμε χρήση υποβλητικών σκηνών (τάφοι) αλλά και νυχτερινά φεγγαρόλουστα τοπία.
Ο Ελληνικός Ρομαντισμός κυριαρχεί ανάμεσα στα χρόνια 1830-1880. Κύριοι εκπρόσωποι: 1. Παλαιά Αθηναϊκή Σχολή ή Φαναριώτες (1830-1850) και 2. Επτανησιακή Σχολή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου