Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2015

Συλλαβίζοντας Την Αγάπη

Τζάκι αναμμένο, κι εγώ να βυθίζομαι μες  στις φλόγες, ένα τελευταίο γράμμα
λίγο σκισμένο χαρτί, ανάθεμα και θυμάμαι που το μάζεψα
να γράψω δύο λόγια, μερικές σκέψεις
όλα αλλάζουν εποχές , άνθρωποι , κοινωνίες
συναισθήματα, μάτια, αγκαλιές και όνειρα
όλα, με μια διάθεση αλλιώτικη, άλλοτε με δύναμη και άλλοτε ως μόνη διέξοδο και αδυναμία
Να χρεώσεις ποιόν και γιατί; Τον άνθρωπο σου; τους γύρω σου; Ή μήπως εσένα;
δεν ξέρω να  συμβουλεύω, ίσως να μην έχει σημασία
ίσως οι καταστάσεις να δημιουργούνται για ένα καλύτερο αύριο
ή από ένα χειρότερο χθες

Θυμάμαι όρκους, θυσίες και στερήσεις
Χαρές ,γιορτές και πόθους
Όλα μαζί παντρεύονται και έχουν μια χάρη, που αργείς να καταλάβεις
κάποιοι το αναγνωρίζουν καθώς η Δύση πλησιάζει να τους συντροφέψει  και άλλοι δεν προλαβαίνουν γιατί η Δύση λαίμαργα τους κατάπιε
Όλα αυτά που ωφελούν; Τι ωφελεί όμως;
Ίσως για κάποιους το μόνο ωφέλιμο είναι μια Αγάπη, πραγματική
μια αγάπη από εκείνες των μυθιστορημάτων
Μια ποιητική αγάπη, δίχως όρια, πρέπει και στεγανά
Το χαρτί δεν έχει άλλες γραμμές, και οι φλόγες ξεκινούν να γίνονται σπίθες και να σβήνουν
μα δεν προλαβαίνω να γράψω περισσότερα
Αν κρατήσεις κάτι, από αυτό το χαρτί, τότε θυμήσου
Ν’ αγαπάς, φανερά ή κρυφά, αλλά ν’ αγαπάς.
- Θεοφάνης Λ.Παναγιωτόπουλος


2 σχόλια:

  1. Ένας νέος ποιητής που δημιουργεί έργα, τα οποία ξεπερνούν ακόμη και μεγάλα ονόματα! Γράφεις με την ψυχή και την καρδιά σου, γι' αυτό μ' αρέσουν οι δημιουργίες σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια, γράφω έτσι ακριβώς με καρδιά και ψυχή! Να είσαι καλά!! :-)

      Διαγραφή